Moda na zwolnienie tempa życia wkroczyła także do sposobu wychowywania dzieci. Rodzice praktykujący Slow Parenting pozwalają dzieciom cieszyć się beztroskim dzieciństwem – bez najnowszych technologii, skomplikowanych zabawek, za to w kontakcie z naturą i własną wyobraźnią.
Współcześni nauczyciele twierdzą, że dzieciom należy zapewnić wiele różnorodnych zajęć, atrakcji, pomysłów, aby odniosły sukces w życiu. Skutkiem tego, rodzice zaczęli odczuwać ogromną presję, aby nie tylko dać dziecku wszystko, co najlepsze ale i wychować je na perfekcyjne w każdej dziedzinie.
Plany zajęć współczesnych dzieci są wypełnione po brzegi. Lista ich zajęć ciągnie się jak spaghetti: judo, angielski, balet, taniec, skrzypce, francuski, kaligrafia… Realizacja tak napiętego grafiku, niestety, wymaga ciągłej kontroli i nadzoru. Efekt często jest taki, że próbom wychowywania współcześnie perfekcyjnych dzieci towarzyszą coraz dłuższe kolejki w specjalistycznych, dziecięcych poradniach diagnozujących ADHD, dysleksję, czy nadwagę.
Zwolnijmy! Wyłączmy telewizory, odłóżmy smartphony, laptopy, zabierzmy nasze dzieci na przykład na spacer. Idea Slow Parenting to zaprzestanie sprawowania kontroli nad naszymi dziećmi, pozwolenie im oraz sobie na chwile słodkiego lenistwa, otoczenie ich miłością i uwagą.
Filozofia ta stwarza dziecku przestrzeń do eksperymentowania, w której mogą swobodnie rozwijać swoją fantazję, kreatywność, umiejętności. Mają też prawo do popełniania błędów i samodzielnego wyciągania wniosków. Według tej koncepcji rodzice są towarzyszami życia swoich dzieci, a nie autorami starannie zaplanowanego przez nich życia.
